Skąd się bierze łupież?
Łupież, czyli nadmiernie łuszczący się naskórek z towarzyszącym łojotokiem, spowodowany jest nadmiernym namnażaniem drożdżaków.
Drobnoustroje obecne są na skórze każdego z nas, jednak obniżona odporność, zmiany hormonalne, czy przyjmowanie niektórych leków mogą spowodować nadmierny rozrost i rozwój choroby grzybiczej.
Rodzaje i objawy łupieżu
Ze względu na umiejscowienie oraz objawy, wyróżnia się następujące rodzaje łupieżu:
- łupież pospolity,
- łupież pstry,
- łupież Gilberta,
- łupież tłusty,
- łupież rumieniowy.
Łupież pospolity i tłusty
Łupież pospolity objawia się nadmiernym łuszczeniem naskórka na głowie. Naskórek osadza się na ramionach, plecach, tworząc nieestetyczne, białe plamki na ubraniach
Procesowi zwykle towarzyszy świąd skóry.
Łupież tłusty, podobnie jak pospolity, charakteryzuje się nadmiernym złuszczaniem skóry oraz świądem. Objawom towarzyszy również łojotok sprawiając, że włosy i skóra głowy niemal przez cały okres trwania choroby są tłuste.
Zarówno łupież pospolity, jak i tłusty dotykają przeważnie dzieci do 12 roku życia, a także młodzież w okresie dojrzewania. Przyczyną są zwykle zmiany hormonalne.
Łupież pstry
Łupież pstry jest umiejscowiony na skórze, tworząc ciemne, brunatne plamki o nieregularnym kształcie, z tendencją do łuszczenia.
Plamy pojawiają się na skórze głowy, klatce piersiowej, plecach i rękach i oprócz nieestetycznego wyglądu towarzyszy im nadmierny świąd.
Łupież pstry jest chorobą łagodną i łatwo wyleczalną, jednak z tendencją do nawrotów.
Atak trwa kilka tygodni, a główną przyczyną infekcji jest obniżona odporność i podatność na choroby wywołane drożdżakami.
Drobnoustroje odpowiedzialne za rozwój infekcji wytwarzają także substancję chemiczną, która ogranicza produkcję melatoniny. Opalenie ciemnych plamek jest więc niemożliwe. Pod wpływem słońca zmieniają swoją barwę na białą, tworząc nieestetyczne plamki na całym ciele.
Łupież Gilberta
Łupież Gilberta charakteryzuje się rozległymi, różowymi plamami, zlokalizowanymi głównie na plecach, klatce piersiowej i brzuchu.
Plamom towarzyszy ostry rumień, świąd, a także łojotok i nadmierne łuszczenie.
Łupież Gilberta pojawia się głównie u osób z obniżoną odpornością, podatnością na choroby o charakterze grzybiczym, a także cierpiących na choroby skórne, takie jak alergie, czy atopowe zapalenie skóry.
Infekcja grzybicza ma tendencje do nawrotów, jednak zwykle samoistnie wygasa po 6 tygodniach od pojawienia się pierwszych plam.
Łupież rumieniowy
Łupież rumieniowy pojawia się głównie u mężczyzn po 60 tym roku życia, a także u osób otyłych, z nadmierną potliwością oraz cierpiących na cukrzycę.
W przeciwieństwie do innych rodzajów łupieżu, łupież rumieniowy może trwać od kilku tygodni do nawet kilku lat, a za jego rozwój odpowiedzialne nie są drożdżaki, lecz bakterie.
Ciemnobrązowe, łuszczące się plamki pojawiają się na wszystkich fałdach skórnych oraz w przestrzeniach między palcami.
Cechą charakterystyczną łupieżu jest brak świądu.
Leczenie polega na przyjmowanie specjalistycznych leków oraz antybiotyków przepisanych przez dermatologa.
Leczenie łupieżu
Leczenie łupieżu, z wyjątkiem łupieżu rumieniowego, leczy się preparatami przeciwgrzybicznymi.
Leki zawierające pochodne imidazolu i triazolu skutecznie walczą z nadmiernym namnażaniem drożdżaków i łagodzą nieprzyjemne dolegliwości, takie jak świąd, łupież, wysypka.
W leczeniu podstawą jest zachowanie szczególnej higieny. Włosy oraz skórę należy myć szamponem z ketokonazolem.
Po kąpieli zmiany skórne należy dodatkowo posmarować maścią z substancją czynną zabijającą drożdżaki.
Podczas leczenia nie należy korzystać ze wspólnego ręcznika do rąk i często prać pościel i ręczniki w temperaturze powyżej 60 stopni, aby nie dopuścić do rozwoju grzybów na materiale.
Łupież jest uciążliwą, swędzącą i nieestetyczną infekcją wywołaną przez drożdżaki.
Na szczęście ma łagodny przebieg, atakuje wyłącznie naskórek i jest łatwa w wyleczeniu.
Pamiętajmy jednak, że po pojawieniu się pierwszego rzutu, należy spodziewać się kolejnych.
Profilaktycznie zalecana jest kąpiel za pomocą szamponu przeciwłupieżowego.
2-3 prysznice w miesiącu z zastosowaniem preparatu z ketokonazolem skutecznie zminimalizują ryzyko namnażania się grzybów i nawrotu choroby.